OP WEG NAAR DE TOP
Als je nog heel klein bent, vragen de mensen wat je later wilt worden. Ik had daar een antwoord op toen ik leerde schrijven. Maar schrijven was niet voldoende. Later heb ik geleerd om creatief en expressief te zijn. Mijn creativiteit heb ik gemengd met mijn pen. Ik noem het nu Journalistiek. In Journalistiek is het ook belangrijk dat je een goede taalkennis hebt. Momenteel heb ik nog veel problemen met mijn Nederlandse taal. Mijn taalkennis met Nederlands begon 3 jaar geleden toen ik terugverhuisde van Turkije naar België. Ik probeer zoveel mogelijk een evenwicht te houden tussen Turks en Nederlands. Ik wil in een korte tijd heel goed Nederlands schrijven en daarnaast wil ik mijn Turkse taal ook niet kwijt raken. Ik weet heel goed dat ik nog onder aan de trap sta. Het zal een tijdje duren voordat ik de top ga bereiken, maar ik weet het zeker dat het de moeite waard is. Er zijn veel goede journalisten waar ik met respect en met trots naar kijk. Natuurlijk heb ik ook mijn idolen zoals velen. Sydney Schanberg is één daarvan. Hij beschrijft voor zichzelf Journalistiek als „Contradictory to my religion , I think , is journalism‟, dat mij onmid-dellijk kippenvel geeft. Idolen hebben is alleen maar goed, zo word je volwassen. In mijn portfo-lio heb ik ook een aantal interviews daarover afgenomen. Alleen als je jong bent kan je idolen hebben want dat is je eigen fantasieland. Jongerencultuur heeft een groot assortiment aan kleu-ren en heeft zijn eigen bijzondere talenten. Ik weet heel goed dat het niet gemakkelijk is om er over te schrijven als je zelf nog jong bent. Ik heb verschillende thema‟s er uitgekozen om te ver-werken in mijn interviews, nieuwsberichten en reportages. Van dit portfolio heb ik heel veel ge-leerd. Het was een heel spannende tijd, maar tegelijkertijd ontzettend leuk. “Ging ik op tijd zijn met mijn artikelen of ging ik te laat zijn in mijn eerste jaar Journalistiek?”, dat was elke week, dag en nacht, de enige vraag die ik aan mezelf vroeg. Ik zat in Parijs voor mijn reportage en ik had nog niet één woord verzonnen. Na alle stress zie ik dat het één van de leukste tijden geworden is van mijn leven. Een reportage schrijven over de subculturen in Europa was schitterend. Zo ben ik ook op de antwoorden gekomen wat andere jongeren zich altijd afvragen. Om deze blog & magazine tot leven te brengen was voor mij genieten. Ik neem geen afscheid van jullie. Ik hoop door mijn journalistieke prestaties dat jullie mijn naam nog mogen horen.
Tot de volgende keer..
Tot de volgende keer..
jpg.jpg)